ENDOKRYNOLOGIA MĘŻCZYZN

Podobnie jak kobiety doświadczają wygasania czynności hormonalnej jajników i w efekcie spadku stężenia estrogenów stanowiących pulę żeńskich hormonów płciowych, podobnie mężczyźni starzejąc się, doświadczają następstw stopniowego zmniejszania się stężenia testosteronu, będącego głównym męskim hormonem płciowym. Gdy mężczyźni w wyniku starzenia się, choroby lub urazu jąder tracą ich prawidłową aktywność hormonalną, zauważają u siebie trudności z rozwiązywaniem matematycznych problemów, czytaniem map i planów, podejmowaniem szybkich decyzji. Otaczające osoby dostrzegają u nich pojawienie się braku inicjatywy, nastawienie depresyjne oraz stan ciągłego poddenerwowania. Wyrównanie poziomu testosteronu dzięki wprowadzeniu leków hormonalnych odwraca te objawy i przywraca wcześniejszy stan równowagi emocjonalnej, krytycyzm oraz aktywność intelektualną mężczyzny. Pomimo, że u mężczyzny wydzielanie testosteronu nie wygasa nagle całkowicie, to w wieku 40 lat poziom testosteronu jest około 50% niższy w porównaniu do mężczyzny w wieku 20 lat. Mężczyzna w wieku 50 lat ma już tylko 1/3 tego poziomu testosteronu, a w wieku 60 lat jedynie 25%.

Naturalną konsekwencją starzenia się organizmu jest stałe wygasanie aktywności hormonalnej wszystkich gruczołów wydzielania wewnętrznego i stopniowy spadek dobowej puli wszystkich hormonów, jednak informacja genetyczna może decydować o wcześniejszym i szybszym wygasaniu funkcji jąder u niektórych mężczyzn. Współczesna endokrynologia może wpłynąć na spowolnienie przebiegu starzenia się lub zmniejszenie nasilenia objawów towarzyszących temu procesowi, dzięki stosowaniu nowoczesnych, syntetycznych preparatów testosteronu. Przydatność i skuteczność tych leków została także potwierdzona w terapii męskiej niepłodności na tle hypotestosteronizmu.

Poniżej przedstawione objawy wskazują na możliwość hypofunkcji jąder będącej przyczyną wtórnego niedoboru testosteronu.
  • utrata masy i siły mięśniowej;
  • zmniejszenie się wymiarów penisa ;
  • trudności z erekcją;
  • spadek libido;
  • wzrost masy tłuszczowej ciała w talii;
  • spadek liczby czerwonych krwinek;
  • spadek liczby plemników w nasieniu;
  • zmniejszenie obfitości owłosienia na wzgórku łonowym i pod pachami;
  • spadek energii i sił witalnych organizmu;
  • obniżenie wytrzymałości i sprawności fizycznej;
  • nawracające stany depresyjne i częste podenerwowanie;
  • brak motywacji i uczucie braku celu w życiu;
  • spadek inicjatywy i asertywności;
  • spadek dotychczasowego zainteresowania pracą;
  • szukanie przedwczesnego odpoczynku;
  • utrata masy mięśniowej i osteoporoza.

Spadek testosteronu i innych hormonów jest wstępem do rozwoju degeneracyjnych procesów chorobowych takich jak: choroby serca, zapalenia stawów, otyłość, cukrzyca i rak. Chociaż choroby te mogą pojawić się u osób młodych, to częstość ich wzrasta wyraźnie wraz z wiekiem. Wielu lekarzy przestrzega pacjentów przed przyjmowaniem preparatów testosteronu ze względu na objawy uboczne tj. głownie ze względu na promowanie rozwoju raka prostaty. Długofalowe badania wykazały jednak, że nie ma zwiększonego ryzyka raka prostaty u pacjentów otrzymujących lek w dawce substytucyjnej, tj. utrzymującej poziom testosteronu w zakresie normy. Prostym dowodem jest fakt, że na raka prostaty nie chorują mężczyźni młodzi z wysokim poziomem testosteronu a mężczyźni starzy, u których poziom testosteronu jest niski.